Aşkın Zarafeti Şiiri - Sıla Ersin

Buğulu pencereme düşen yağmur damlaları gibiydi
Aşkın zarafeti.
Çiçek kokan ilkin baharını görmüş olurdum onunla iken.
Kendimi yeni doğan bir bebeği sever gibi hissederek bakardım onunla yalnızken.
Öyle yumuşak, öyle narindi ki..
Dokunduğum her yerini incitiyormuşum gibi.
Sayıklıyordum,
Yıldız olduğun her günü
Mektubumu sana yetiştirmek adına her saatimi.
Sonra (sonra)
Gene sayıklamaya başladım
Bu sefer adına seslendim.
Yüzüme vuran inci bir tanesi gibi sözlerini dilendim.
Sıkıldığımda,
Gecenin etrafında kaybolan yıldızlar üzerine resmini çizdim.
Sonra (sonra)
Sustum.
Bir yere dalan gözlerinin ardında kendimi yasakladım.
Güneşin battığı yerde olduğunu söylediler
Oraya gitmek üzere oldum ama yetişemedim.
Sonsuza nasıl yetişirdim?
Gün battı.
Sen battın.
Biz battık.

2021