Ateşi sönmüş eski bir volkan,
Ne kül kaldı, ne de duman…
Zamana ayak uydurup, donuyor bir gece!
Geceler hep soğuk, hep buz belki de…
Ruhunun her hücresinde, hece hece
Fısıldadı durmadan: ''Aşk Sen Nerdesin? '' diye…
Hani bir varmış bir yokmuş -muş …
Evvelden kalma bir zaman,
Kalburlar dolusu hep saman!
Develerin tellalı,
Pirelerin yorganı.
Bedestende bir dükkân;
Eskiler alıp satan
Orta yaşlı bir m/adam;
-Yaşayan ya da yaşadığı varsayılan-
Bir düş görüyor; zaman içinde!
Zaman, yüreğinin orta yerinde!
Akrep ile yelkovan;
birbirini arayan ama bulamayan…
Saniyeler;
tamlanan ama tamamlanamayan…
Belki bir ömür uykuda,
hayal meyal düş/müş -müş...
Ateşi sönmüş,
geçmiş, gitmiş, -miş…
Mazi denen şey
yaşanıp bitmiş -miş…
Ya da hepsi bir yalan!
Devir dönüyor, hayat geçiyor, düşler bitiyor!
Zamana ayak uydurup, eriyor bir gece!
Güneşin sıcaklığı vuruyor tenine…
Artık yüreğinde kor,
Gözlerinde har,
Nefesi alev alev
Hissetti sıcaklığı, kendi içinde…
Son defa seslendi ‘’Aşk Sen Neredesin? ’’ diye…
Arzu TETİK (DELİKTAŞ)
Kayıt Tarihi : 1.4.2013 22:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrikler.
TÜM YORUMLAR (5)