Sır dolu acılarım vardı dökemediğim ortaya. Derin bakışlarında kayboluyordum hayatımın. Aşkla yaşamak, yaşanacak aşkı bulmak ne kadar da zordu. Ömrü baharımın sonunda yüreğimin çırpınışlarındaki ahengi duymak. İncinmekten, incitilmekten korkmak.
Yüreğine girmek, surlarla çevrili gönül sarayına ulaşmak zor olsa da isyankârlığına karşı koyamıyorum. Asi davranışlar la çevrili günahkâr dünyana karışıyorum. Uykularımdan kan ter içinde uyanıp, bir mektup gibi buruşturulup atılmış olan duygularımla masum bakışlarına sarılıyorum.
Sözcükleri ayağa düşürmeden, sana ömrüm, ruhum, benliğim demeye geldim. Yüreğim sözlerinle mahremiyetini kaldırırken yüreğinin derinliklerindeki sevgiye ulaşmaya çalışıyorum. Bilinmezliğe giden bir kervanın içindeyiz. Taşsız isimsiz mezarlar gibi ama yaşayan yüreklerle…
Sancılı hasretler yaşıyorum. Karanlığın aydınlıkla buluştuğu şafak vakitlerini bekleyerek. Her ne kadar sen gün batımlarındaki kızıllığı sevsen de, ben sendeki ayda yansıyan güneşi seviyorum.
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
