Arsız sarmaşık Şiiri - Dağlar Özügüç

Saklasam senin sevgini
Şu yaralı yüreğimin en derinlerine
Arsız sarmaşık gibi içimde büyüse
Hiçkimse duymasa bilmese
Duygularım biraz daha netleşse
Feryadımı kırlangıçlar bile hissetmese
Özlemin baharda yağmurlara kapılıp gelse

Ben senin yüreğinin izlerini
Zifiri karanlıkta bile tanırım
Sana söz veriyorum
Birgün elbet geleceğim
Beni al dediğin yerden
Seni alıp gideceğim

Eski ve terkedilmiş
Bir eve benzemek istemem
Dışım olmasın kırık dökük
Çünkü içim hatıra dolu
Ben yaktım artık özümü
Küllenen yürek ateşten korkar mı?