Anlamıyorum Seni Şiiri - Oktay Güvener

Anlamıyorum seni…
Sözlerin bulut misali, ruhuma dokunmadan kayboluyor…
Gözlerinde derin bir boşluk, bize dair bir zerre bulamıyorum…
Kalbin baharda çağlayan buzdan nehirler misali,
Gönlümdeki sevginin korlarını tarumar eden…
Sana gelmek istesem de yoksun, her zaman ki ‘bir varmış bir yokmuş masallar‘ gibi…
Yüreğimdeki ömürlük açlığımla, sevgine dair kırıntılar artık örtüşmüyor…

Girdaba sürüklenen bir gemi gibi dolanıyorum kendi etrafımda
Batmamak için çırpınıyorum.
Uzatıyorum elimi gökyüzündeki martılara,
Bağırıyorum bağırıyorum ama sesimi yine kendim duyuyorum.
Gözyaşlarımı gizliyorum, damarımdan sızan kan gibi akıyor içime.
Sen Kaf Dağının arkasında gibisin ulaşamıyorum sana.
Gözlerindeki sessizlik, yüreğimi dağlıyor.
Ve anlamıyorum seni.
Neden diyorum
Ama yine anlamıyorum seni.
Anlamıyorum.