Aşkın ile düştüm derde
Vuslat için gezdim çölde
Canım yanar fâni tende
Allah desin âşık canlar
İller gezdim derdim arttı
Güzel sevdim dilim yandı
Pınar içtim içim yandı
Allah desin yanan canlar
Sözler duydum şevkim bitti
Gözler gördüm içim gitti
Dertler gördüm acım bitti
Allah desin miskin canlar
Fakir oldum cefa çektim
Zengin gördüm nasip dedim
Mâsivâdan çoktan geçtim
Allah desin garip canlar
Kayıt Tarihi : 28.1.2023 23:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Adamın biri her zaman 'ALLAH Allah' diye zikreder bu zikirden dolayı ağzı bal yemiş gibi tatlanırdı. Bir gün şeytan gelip : - 'Ne durmadan ALLAH Allah deyip duruyorsun bunca zamandır ALLAH demene karşılık bir kerecik olsun ALLAH (c.c) 'lebbeyk kulum.' dedi mi sana... Hiç sende utanma sıkılma yok mu? Daha ne kadar ALLAH deyip duracaksın?' dedi. Bunun üzerine adam utandı sıkıldı zikri bıraktı. Gönlü kırılmış bir halde yattı uyudu. Rüyasında Hz. Hızır'ı gördü. Hızır ona : - 'Neden yaptığın güzel işi terk ettin 'ALLAH Allah' diye zikretmeyi bıraktın.' dedi. Adam : - 'Yaptığım onca zikre karşılık verilmedi. 'lebbeyk-buyur-' sesi gelmedi. Kapıdan kovulmaktan korktum.' dedi. Bunun üzerine Hz. Hızır : - 'Senin ALLAH demen, Allah'ın (c.c) lebbeyk kulum - buyur kulum - demesidir. ALLAH (c.c) isminin zikrini herkese nasip eder mi, bunu sana nasip etmesi az şey mi?. dedi. Alıntıdır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!