Bir Attila İlhan yaşadı aramızda
Şairler ayağa kalkın o gidiyor
Çipil çipil gözleri bereli kasketi
Bir yıldız düştü toprak üstüne
Şairler saf tutun son selama durun.
Aklımızda mıh gibi adını tutalım
Gecemin durağıydı;
Çisil çisil yağan yağmur gözlerin
Çığ düşmüş yüreğinde
Kutupların soğuk ve ıslak yalnızlığı
Teninde güneşin gözleri var,
Vahanı perdeleyen çöl kumları.
Mehtap gecenin gözleriydi
Karanlıklara ışık tutan
Gece sönmüş güneşlerdir
Kaç sevda tükenmiştir
Yangınlarında...
Sen susarsan;
Bütün şiirlerimi maviden devşiriyorum
Yeşil kıskanıyor,
Yeşile güvenim yok,soyunur kış günleri
Üşütür hayallerimi...
Hayallerim uçsuz bucaksız
Kollarındadır mavinin
Yine mayıs sevdası esti içimde
Sürgün veriyor gönül fidanlarım
Aşkınla gel sula,
Döküldü dökülecek filizlerim.
Kıraç toprağım
Yağmurları kesilmiş iklimdeyim
Korkarım karanlıklardan
Gönlümde senin ışığın olmasa
Ne Mevlana nın hoşgörüsü,ne Yunus un sabrı
Dergah kapısıdır yüreğin
Okyanuslara açılan...
Kuştüyü sevdalar yaşadık
Ne çöllerin kavuran sıcaklığı
Ne de Fırat'ın suyunda boğulan barış
Mazlumun yakasından düşmeyen zulüm
Acı bir feryat gibi âlemi kuşatırken
Nil'in suskunluğu kahrediyor beni.
Ne yeşeren toprak var
Yağmurla geldi,
Başında kasketi
Boynunda atkısı vardı
Paltosuz bir adamdı.
Açken tokum diyenlerden
Hüzün akmaz gülen gözden
Yüreklerde inler durur,
Bakışları alır gider
Gülüşlere kilit vurur.
Kahır olur yürek burkar
Sarı bir yaprak gibi savrulur
Gecelerin ve gündüzlerin,
Rüzgârın ninnisiyle uyur
Gözlerinde duman duman tüten
Esrik bulutlu bakışların.
Derin sevdalar solur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!