AHMET ARİF Mİ?
ANNEMİN YEMEKLERİ
Başında annem,
Kuşlar kaçırmasın diye ufak ufak yemekleri,
Kediler bile soğumasını beklerdi.
Özgürlüğe süt emzirmiş...
Kuşların ağzı yanıyor...
Ben göklerdeyim şimdi.
En güzel yatakta mı uyuyor,
Herkesin misafiri.
En güzel yastıktı,
Oysa babam/
Böyle mi ölmeliydi.
Küçük kerdeşim
Göremem sanıp
Saklardı yüreğini.
Akıttı kanımı yine
Ağabeyin biri.
Annem de benimle aynı yıldızı
Görür mü bu gecenin
Tavanındaki/ni dişleri
Dökülüyor karanlığın
Bir bir...
Dayağını yesem bile
Sürekli acılar
Avutulmaz ki/ yaptığı
Yemekleri özlerdi
Annenin biri.
Ne anne gibi
Yar!
Ne de yar gibi
Anne!
Olmaz ki…
23.05.92
Kayıt Tarihi : 6.6.2006 15:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Özellikle son dizelerle şiirin özünü bularak etkiliyor şiir.
yar!
ne de yar gibi
anne!
Olmaz ki..
İlk 'yar'ı sevgili, arkadaş, dost olarak düşündüm. İkinci 'yar'ı ise, uçurum.. Güzel oldu.
Tadına doyulmaz anne yemekleri ile tadına muhayyer Ahmed Arif şiirleri.. Güzel.
TÜM YORUMLAR (5)