Rosiba Şiiri - Dünyamalı Kef Malik Kef

Denizin en mavimsi
Güneşin en kızıl renginin
Buluşunca dans ederken,
O narin gamzelerinden öpüşürken
Akşam üstü

Ah canım nasıl acıdı bir bilsen Rosiba

Denizin dalgaları kumsala vururken
ağır ağır
Martı çığlıklarında,
Nefesin yüreğimin en derinini
Kanatırcasına
Bir zıpkın gibi saplandı

Ah Rosiba
Canım nasıl acıdı bir bilsen

Sonra
Limansız gemiler bu kenti terk ederken
Vedalaşmadan hüzünlü hüzünlü,

Limansız gemileri uğurlayan,
Ilgıt ılgıt esen rüzgar
Yediğim buğdayın başkaları olan,
O Zülüflerini okşuyordu
Ah rüzgar olsaydım
O tel tel saçlarını örgüleseydim
Ah o saçların tomurcuk kokan saçların…

Ilgıt ılgıt esen Meltem saçlarını
Sevgiyle savurururken,
O an Gözlerin gözlerime
Değedi Ve

Senle çocuk gülüşmelerin olduğu
Buğday tarlaların içinde yürürken
kendimi bulurum,
sarhoş olurum o gözlerine baktıkça
Ah o gözlerin
İçtiğim Kırmızı şarabımı
Bile sarhoş eder

Ah kırmızı şarabım,
Dostum, arkadaşım, sırdaşım
Canım sana nasıl acıdı bir bilsen….