Bilmem kaç senesinin Eylülüydü Enrico
Dünyanın güneşinden başkaydı güneşim
Mevsimlerim bambaşka
Simsiyah kirpikler tarafından yeni baştan çizilmiştim
En çok karmaşıklığını sevmiştim
Çözerim sandım
Çözüldüm
Kendimde yoktum
Yokluk nasıl anlatılırsa o kadar yok işte.
Tanrı için yok olsaydım bu kadar
Eminim doğrudan Cennetine koyardı beni
Yada para için
Önümde düğmeler iliklenirdi
Benim çiçeklerim Eylülde açar Enrico
Yazın solar
O hem çöldü
Hem bir bardak suydu
Bilmiyorum beni çöl mü
Su mu öldürdü?
Zaman derin bir nefes daha çekiyor benden
Peki bu gölgelerin derdi ne benimle?
Ah Enrico! Anlıyorum diyorsun birde
Ben bile kendimi anlayamazken
Kayıt Tarihi : 17.10.2019 12:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)