Kaç zaman oldu saçlarıma yıldız düşeli
Ve
Kaç zaman durdu
Yüreğimin kapılarında
Kızıla çalan akşam misali
Hatırlamıyorum
Eski bir filmden arta kalmışcasına
Uzanırken önümde anılar
Sönmeye yüz tutmuş bir fenere benziyordu
Gözümün feri
Sıtma nöbetinde takılıp kalmıştı yine ellerim
Besbelli
Biliyorum ki
Paramparça bir hayatın içinde
Sayamadığım kadar çoktu kırgınlıklarım
Ya da
Kayıp bir şehrin hikayesi gibi
Avuçlayamadığım kadar yoktu umutlarım
Bir düşü ararcasına düşüp yollara
Gözlerinin yeşiline boyarken herşeyi
Zemheri sabahların üşümüşlüğünde
Vurgun yemiş güllere dönmüştü bedenim
Gördüm ki
Baykuşlar tünemiş kahkahalarımıza
Don vurmuş
Taze sürgün dallarını baharın
Sonbaharın son rüzgârı
Acımasızca döverken yüzümü
Geri dönmezdi gidenler
Anladım
Yokluğuna dayanamam
Ölürüm sanırdım da
Sensiz de yaşanıyormuş sevdiğim
Ağlasam ne fakeder ki
Eylül GÖKDEMİR/Asimaral... 23.02.2010
Eylül GökdemirKayıt Tarihi : 6.3.2010 15:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

belkide ağlayamayacak kadar büyüttük sevgiyi!
TÜM YORUMLAR (2)