Ağlama Nisan Şiiri - Emine Özçelik

Benim gibi sen de ağlıyorsun Nisan.
Ben biten umutlarıma,
Sevilmediğim günlerime ağlıyorum,
Sen neden ağlıyorsun?
Seni de mi sevmediler?
Oysa en sevilen aysın.
Bahar seninle gelir,
Güller, çiçekler, kuşlar, tomurcuklar,
Kelebekler, böcekler, papatyalar, gelincikler,
Seninle gelirler, seninle sevilir mevsimler.
Kalpler seninle kıpır kıpır olur,
Deli deli akar damarlarda kanlar,
Seninle coşar yürekler, seninle başlar sevdalar.
Sen neye ağlıyorsun?
Sende ıslanır en kara sevdalar.
Sende bulur huzuru en kara sevdalılar.
Sevginin ayısın sen, deli gibi sevmenin.
Şahit olduğun sevdaların,
Baharda başlayıp, hazan da bitmesi mi seni ağlatan?
Mevsimlik kalması mı sevdaların,
Bitip, bitirip gitmesi mi sevdalıların.
Sevene mevsim olmaz ki;
Yüreğinde yaşayana her mevsim bahar.
Ağlama Nisan sevdalılar için,
Onların sevdası yüreğinde yaşar.