Sitem ettik zaman zaman,
Dem vurduk fakirlikten.
Habersizdik verdiğin bir uzvun,
Ne büyük zenginlik olduğundan.
Ayakkabısı veya çorabının eksikliğinden,
Şikâyetinin yersiz oluşunu.
Ayağı olmayanı görünce anlıyor insan,
Kim kaça satar,
Rahatça kaşığı kavrayan parmaklarını.?
İsyanımızdan sana sığınırız.
Affet bizleri Allah”ım.
Kayıt Tarihi : 22.12.2014 23:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kolları olmayan bir çocuğun, yemek yeme videosunu seyretmekten aldığım ilham.
Çerçeveletip asmak lazım görünür bir yere. Antolojimde +. Yüreğine sağlık. Kalemin daim olsun.
TÜM YORUMLAR (1)