Adımı Şiiri - Muhammed Furkan Yalçınkay

Anma, beni attığın yol
Meçhule değildi bunu bilirdin
Yine de tereddütü bol
Ama sen defterime dokunduğunda bunu bilirdin

İlk sıratımı yıkarken sen
Ben hâlâ dumanından nefes alırdım
Karanlığından yol bulur, bir inci parlatırdım
İşte o Karainciydin sen

Sözde nar-ı gam'ı harlayan
O mahlukatın anasısın sen
Ne biçim bir misaktır ki
Açtığı yarayı bir bakışla kapatan

Gönlün arşından vurup da öldürmeyen
İsimsiz cisimsiz bir yağmur
Nasıl bir kudretle mükellefsin ki
Yağarken hiç bir ateşi söndürmeyen...