İhtirâsı sonsuz,doyumsuz bir birâder;
Ömrünü harcayıp,nice emval cem eder...
Yıllar yılı,şeytanca,çok uğraşlar verip;
Yığdığı her şeyi,ele bırakır gider...
Dünyâyı put edinenin boş çabaları...
Hanları,hamamları,lüks arabaları...
Betonarmeleri,tahta tarabaları...
Sonuncu,büyük depremde,hep olur heder...
Yaşıyorken, ateş olup canları yakan;
Dünya denen bataklığa kazıklar çakan;
Nihâyet,her şeyi sele,yele bırakan;
Sorguya çekildiğinde, acep neler der...?
Kayıt Tarihi : 31.1.2007 12:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)