Aciz Kaldı Kalemim Şiiri - Veysel Çakır

Kaç defa niyet ettim, ben seni anlatmaya.
Kelimeler yetmedi, seni tarif etmeme.
Aciz kaldı kalemim, sanki dondu mürekkep.
İlmim yetersiz kaldı, çare etmiyor mektep.

Sığmıyor sayfalara, adının bir hecesi.
Doldurur defterleri, isminin bil cümlesi.
Mutluluk sensiz hayal, sensin onun öznesi.
Aşığına zor vermez, senin için ölmesi.

Dağlar, taşlar,ovalar, olsun benim defterim.
Denizler,okyanuslar, olsun da mürekkebim.
Ağaçlar hep yapılsın, hiç bitmesin kalemim.
Aşka gelip susmasın, hep anlatsın dillerim.

Kıskanırım seni ben, göz görmeyen geceden.
Sakınırım seni ben, kötülükten,kem gözden.
Başın dara düşmesin, dert nedir bilmeyesin.
Sen şahsıma münhasır, gönderilmiş meleksin.