Astrid Bermann’ın 'Acı' adlı tablosu üzerine
kozadan yeni çıkmış
bir kelebek gibi şaşkın
kamaşıyor gözlerim
bu dünya bir ateş topu
bir damlacık yağmur gönder
ey parmakları altın kadın
bir pencere aç tuvalinde
beni arıların bal topladığı
kırlara götür
ellerime çiz yüzünü
pembe gülüşlü çockların
büyümemiş bir kızım ben
saçlarımda hanımeli kokusudur
öpüşleri annemin
sana derim ki gül yüzlü kadın
ellerinin hünerinde
badem çiçekleri topla her akşam üstü
ve selam et yitirilmiş aşklara benden
unutma!
yeniden doğmaktır acının da türküsü...
Kayıt Tarihi : 28.8.2010 22:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!