Acımasız Hayat Beni Şiiri - Hüseyin Göndük

Hayat neden acımasız,
Davrandı bilmem bana.
Her çocuk günahsız doğar,
İnancım vardı ona
Hangi suçu işlemişim bilemedim,
Henüz yaşım on iki idi
Sorumluluğu üstümden silkemedim
Düştü boynuma itiraz edemedim

Koynuma toprak dolduramadan
Çocuklarla oyun kuramadan
Anne şevkatine doyamadan
Daha kendi benliğimi bulamadan
Kimsede suç aramadan
Yıkıldı üstüme sorumluluk

Büyük olarak annem vardi
Oda beni büyümüş gördü.
Ailenin reyisi bildi.
Aramıza resmiyet girdi.
Hep sen bilirsin dedi.
Kendi karar alamazdı,
Acı ama okuyupta yazamadı
&
Baba acı vatanı tutmuş.
Gurbette ekmek bulmuş
Altı kardeşle annem durmuş
Beni iş bitirir adam saymış.
Tüm sorunlar bana kalmış.
&
Ev ile okul arasında mekik dokur
Kardeşlerim evde sokakta fokur fokur
Onlardan şikâyetler pek çoktur.
Benden başka çözecek yoktur.
Beni aşar iş çoktur.
Simit, su, lahmacun satmak,
Ayakkabı boyacılığı yapmak.
Amacım aileye katkıda bulunmak.
&
Gençlik desen yaşadığım yok
Bir kaçamak bana çok
Sevdada aşkta parmağım yok
Tek hedefim okumak

O yılarda idoloji gençler için haktır.
Benimde uğradığım bir parktır.
&
Hayat acımasız davranır bize,
Memleket kanla döner denize.
Gençliğimizi harcanarak getirildik dize.
Yüreklerimiz düşmüştür köze.
Ölümler alınmıştır göze.
&
O yıllarım çok zordur.
Okula gidip gelmek sorundur.
Gençler karşılıklı biri birini vurur.
Polis dahi çıkamaz karakolda durur.
Hem sol vurur, hem sağ vurur.
Birkaç koplo beni bulur.
Tehlike her an yanında gölgen olur.
&
Hayatın acımasızlığı durmaz.
Benimde sorunlarım.
Nihayet okul hayatı son bulur.
İlk görev yerim bir dağ köyü olur.
Araç varmaz, yolu yoktur.
İp doğrusu yirmi dört kilometrelik,
Gidilmesi gereken engebeli yaya yoldur.
İlk karşıma çıkan yoksulluktur.
Yoksulluklarını, dertlerini paylaştım.
Karda kaldım, darda kaldım.
Mücadelemde hayli yol aldım
:::::&
Hayat devam ediyor.
Bana farklı bir sayfa sunuyor.
Evlilik ve peşinden çocuklar.
Başka yaşamlar, sorumluluklar,
Miyde ağrısı ve safra kesesi gibi fazlalıklar,
Bu ülkenin farklı yörelerinin çocuklarını.
Buldum kucağımda sarmalar.
&
Acımadı hayat bana,
Ben acırım çocuklarıma.
Onlara odaklandık.
Kendimizi sona attık.
Yaşayamadıklarımızı yaşattık.
Birçok kale kuşattık.
&
Bitmedi hayatın acımasızlığı.
İki kardeşimi aldı benden,
Eksiklerime eksiklilier ekledi.
Sağlığıma gözünü dikti.
Bir kenara atmak için,
Paketledi hayat beni.

04.08.08-Mersin