Aba Şiiri - Kasım Kobakçı

Abaydı dedelerimizin giydiği, nenelerimizin diktiği
Kepenekti çobanı omuzlarından saran,
Dervişlerin sırtından düşmeyen üstlük.
Abadandı giyeceklerimiz eskiden.

Aba altında er yatar denince,
'Giysi kişiliği belirlemez'i anlarız.
Yiğidi belirleyen giyimi değildir,
Kaba saba giyinse de yiğit yiğittir.

Aba altından değnek gösteririz,
Alttan alta gözdağı vermek istediğimizde.
Abayı giymek için dervişler, çeker çilelerini,
Öğrenirler pirlerinin her bir dediğini.

Gerekli şeyleri ucuzken almak için,
'Aba vakti yaba, yaba vakti aba'dan medet umarız.
Gerçek değerlerini anlatmaya gelince,
'Abanın kadri yağmurda bilinir'e sarılırız.

İstenilmediğimiz yere bazen 'abayı sereriz',
Abayı yaktık mı da çılgınca severiz.
Bazen de abayı yakarız Fatma'cığın bezine,
Giyimine kuşamına kaptırırız gönlümüzü.