2 Temmuz Şiiri - Devrim Boran 5

ben, milyon yıl önce doğdum
ben, en yaşlısıyım yeryüzündeki canlıların
ben, milyon yıllık ömrüm boyunca milyon kez vurulan
vurulan ama tükenmeyen
vurulan ama vuruldukça çoğalan
tek canlısıyım yeryüzünün
hepinizi tanıyorsunuz beni
ben İNSAN’ım

yine vuruldu yüreğim, 2 Temmuz’da Sivas’ta
vuruldu 33 yerinden
33 damla kan aktı yüreğimden
akıp boşaldı ölümsüz ölüler ırmağına
ırmak, daha bir kızıllaştı, daha bir gürleşti
33 damla kana ile

yine gören olmadı vuranı
bir şey bilmiyordu kimse
susuyordu herkes
yer yarıldı da içine girmişti sanki vuran

oysa güpegündüz bir vakitti
bir değil, bir çoktular
kimdirler, nereden gelmişlerdi?..

Ortaçağ’ın karanlığından çıkıp gelmişlerdi
barbarlık getirmişlerdi
sakallı ve sarıklıydılar
ağzı salyalı kudurmuştular
gözleri dönmüş, kana susamışlardı
höykürüyorlardı durmadan
kan istiyorlardı, kan
sanki onlar vermişti de
canımızı anlamaya gelmişlerdi Allah adına

ve milyonlarca görmeyen gözün önünde ateşe verdiler beni
alevlerim göğe yükseldi
çığlığım dört yanı sardı
sardı da bir duyan olmadı
sonra geçip karşıma zafer naraları ile izlediler can verişimi
yalnız onlar değildi izleyen
izledi de görmedi milyonlarca göz

ve yine yandı gövdem
33 can çıktı gövdemden
ve yine vuruldu yüreğim
33 damla kan aktı yüreğimden
yine yandım
yine vuruldum
ama dayandım
ve dayanacağım da daha
ta ki milyon yıllık özlemim, milyon yıllık kavgam aydınlığa dek

karanlık bi gün bitecek
aydınlık mutlak gelecek
gelecek mutlak aydınlık olacak

Haziran 1998 * Ankara* Devrim BORAN